Το άρθρο απευθείας από την πηγή, τον διαδικτυακό τόπο openvoice.gr
ΟΠΛΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ (Ο.Μ.Κ.): ΜΥΘΟΣ ή
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ;
Το
τελευταίο διάστημα σε διεθνές επίπεδο επανήλθαν στο προσκήνιο εκ νέου μετά την
11η Σεπτεμβρίου 2001 οι «ασύμμετρες απειλές» με τη βασική έκφανσή τους τα όπλα
μαζικής καταστροφής (Ο.Μ.Κ) σύμφωνα με τις Η.Π.Α ή τις χημικές,
βιολογικές, ραδιολογικές, πυρηνικές και
εκρηκτικές {Χ.Β.Ρ.Π.(Ε)} απειλές σύμφωνα με ΕΕ, ΟΗΕ & ΝΑΤΟ. Ειδικότερα στις
15 Απριλίου έχουμε την βομβιστική επίθεση στην Βοστώνη με εικόνες που σόκαραν
τον πλανήτη. Ακολούθως στις 18 Απριλίου δημοσιοποιείται η είδηση ότι ένας
φάκελος με παραλήπτη τον αμερικανό Πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα περιείχε τον βιολογικό
παράγοντα ρικέτσια (rickettsiae, παράγοντες
που είναι πολύ μεγαλύτεροι από τους ιούς, δρουν με παρόμοιο τρόπο και
είναι άκρως τοξικοί), και στις 28 Απριλίου έχουμε σύλληψη ατόμου που εκτιμάται
ότι είναι ο αποστολέας του φακέλου στον Λευκό Οίκο. Την ίδια χρονική περίοδο
αναπτύσσεται από τη διεθνή κοινότητα ένας ατέρμονος διάλογος για το αν στη
Συρία έγινε χρήση χημικών όπλων από τις εμπλεκόμενες πλευρές στη μεταξύ τους
σύρραξη.
Η
επανεμφάνιση σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα των τριών (χημικών, βιολογικών και
εκρηκτικών) εκ των τεσσάρων κατηγοριών Ο.Μ.Κ. ή των Χ.Β.Ρ.Π.(Ε) απειλών γεννάει
αρκετά ερωτηματικά αν πρόκειται για τυχαίο γεγονός ή αποτελεί ένα πολύ καλά
σχεδιασμένο πρόγραμμα, όπως οι λάτρεις των σεναρίων συνωμοσίας πιστεύουν και
έχουν αρχίσει να ψάχνουν θεωρίες πίσω από τα περιστατικά αυτά.
Στη
σημερινή πραγματικότητα του διεθνούς περιβάλλοντος, ως σοβαρότερη απειλή θεωρείται
πρώτιστα η Χημική και η Βιολογική ενώ η Ραδιολογική αντιμετωπίζεται ως
δευτερεύουσα. Η χρήση των ΟΜΚ ή των
ΧΒΡΠ(Ε) απειλών έρχεται σε πλήρη αντίθεση με ό,τι πρεσβεύει το Διεθνές Δίκαιο
και, ειδικότερα, το Ανθρωπιστικό Δίκαιο.
Παρά
ταύτα η μέχρι τώρα αποτίμηση της κατάστασης στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης
Ανατολής από το 2001 και εντεύθεν και ειδικά στις χώρες ειδικού γεωπολιτικού
ενδιαφέροντος για την Ουάσιγκτον (Σαουδική Αραβία, Ιράν, Συρία και Πακιστάν) η
αξιοποίηση, από τις ΗΠΑ ή άλλες ισχυρές χώρες, της πιθανής χρήσης ΟΜΚ από
τρομοκράτες, εθνικούς στρατούς και αντάρτες έχει γίνει ένα εργαλείο τόσο
γεωπολιτικών παιχνιδιών όσο και διαμόρφωσης κλίματος εμπιστοσύνης των πολιτών
προς την κυβέρνηση στο εσωτερικό των χωρών που εμφανίζονται ότι προσπαθούν να
αντιμετωπίσουν την διεθνή τρομοκρατία.
H Ελλάδα δεν μπορεί μονομερώς να επηρεάσει σε μεγάλο
βαθμό την προσπάθεια των χωρών για απόκτηση Ο.Μ.Κ. αλλά μπορεί να συμβάλλει στη
διαμόρφωση των όρων μειώσεως και ελέγχου των εξοπλισμών μέσω θεσμικών και
πολυμερών οργανισμών. Η Ελλάδα ενώ συμφωνεί με τις ΗΠΑ και τους υπόλοιπους
δρώντες για την ανάγκη περιορισμού ή και τερματισμού της προσπάθειας απόκτησης
όπλων μαζικής καταστροφής διαφωνεί ριζικά με την μέθοδο. Η Ελλάδα δεν
επικροτεί, ούτε συμβάλλει στην προσπάθεια αυτή με την απειλή ή χρήση βίας ή και
άλλων μέτρων ισοδύναμου αποτελέσματος όπως οι ΗΠΑ μέχρι σήμερα. Η τωρινή στάση
του Προέδρου των ΗΠΑ, που αντιστέκεται σε πιέσεις από εσωτερικό και εξωτερικό
για στρατιωτική επέμβαση στη Συρία, καταδεικνύει αλλαγή δόγματος και πλησιάζει
σε αυτό που μέχρι σήμερα ακολουθεί η Ελλάδα.
Η Ελλάδα οφείλει να παραμείνει συνεπής τόσο στις
διαχρονικές θέσεις της όσο και στην επίσημη κοινή θέση της ΕΕ για τη μη
διασπορά, υποστηρίζοντας την οικουμενικοποίηση (globalisation) όλων των
Συνθηκών που αφορούν τον περιορισμό ή την απαγόρευση των ΟΜΚ. Ακόμη οφείλουμε
ως Χώρα να υποστηρίζουμε την ανάγκη άρσης του μακροχρονίου αδιεξόδου που
παρατηρείται στις διαπραγματεύσεις για την σύναψη συνθήκης για το σχάσιμο υλικό
(FMCT/Fissile Material Cut-off Treaty), ώστε να ολοκληρωθεί από πλευράς
διεθνούς δικαίου η εποπτεία των πυρηνικών εξοπλισμών (παραγωγή – δοκιμές –
διασπορά). Τέλος, απέναντι στον υπαρκτό κίνδυνο διασποράς πυρηνικών όπλων, η
Ελλάδα οφείλει να υποστηρίζει με θέρμη τη δημιουργία «αποπυρηνικοποιημένων
ζωνών» σε ευαίσθητες περιοχές του πλανήτη.
