«Η Πρόκληση των οργανωμένων επαγγελμάτων στον ενιαίο ευρωπαϊκό χώρο»

Το θέμα της  πρόκλησης των οργανωμένων επαγγελμάτων στον ενιαίο ευρωπαϊκό χώρο, άνοιξε ο  Γραμματέας των «Κινήσεων Πολιτών για τη Σοσιαλδημοκρατία», Μιχάλης Χάλαρης, με τη συζήτηση που οργανώθηκε στις 30/1/19 στο αμφιθέατρο της ΓΣΕΒΕΕ.

Ο Γραμματέας των  «Κινήσεων Πολιτών για τηΣοσιαδημοκρατία» τόνισε ότι  η κρίση συνδέεται και με την κρίση των επαγγελμάτων και το brain drain χρειάζεται αποτελεσματική αντιμετώπιση, δεδομένου ότι τα επαγγελματικά προσόντα είναι ένας μοχλός ανάπτυξης της χώρας.  Επίσης επισήμανε ότι: 

• Ως σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία επιδιώκουμε τη διαμόρφωση ενός νέου παραγωγικού προτύπου οικονομικής οργάνωσης και δραστηριοτήτων που αφενός θα αναγνωρίζει την πρωταρχική σημασία της ρυθμισμένης οικονομίας της αγοράς, της υγιούς επιχειρηματικής πρωτοβουλίας και επενδυτικής δράσης και αφετέρου τις αρχές της κοινωνικής ευθύνης και τα νέα δεδομένα-οικονομικά, τεχνολογικά, δημογραφικά, παγκόσμια στα πρότυπα παραγωγής και κατανάλωσης. 
• Κεντρικός άξονας της κρατικής παρέμβασης παραμένει η οργάνωση και το πλαίσιο ρύθμισης της οικονομίας και η κατοχύρωση του αναδιανεμητικού ρόλου του κράτους με κριτήρια κοινωνικής δικαιοσύνης. 
• Η Νέα Οικονομία δε βασίζεται στην ποσότητα, αλλά στην ποιότητα. Είναι ο συνδυασμός των γνώσεων και της συνεργασίας, η εξειδίκευση, η δικτύωση των επιχειρήσεων, η δημιουργία αλυσίδων αξίας, που χτίζουν πάνω στα παραδοσιακά συγκριτικά πλεονεκτήματά μας (πολιτισμό, τουρισμό, αγροδιατροφή), που δημιουργούν νέα αξία, που εξάγουν, μετασχηματίζουν παραδοσιακούς κλάδους, δημιουργούν νέα επαγγέλματα και νέο πλούτο.
• Είναι η λειτουργική καινοτομία, που κάνει μικρές χώρες να πρωταγωνιστούν σε τομείς όπως το ηλεκτρονικό εμπόριο, η σύγχρονη δημόσια διοίκηση, ο ήπιος τουρισμός, η πράσινη ενέργεια, η εκπαίδευση, η ρομποτική κ.ά. 
• Η Σοσιαλδημοκρατική μας πρόταση αποβλέπει μεταξύ άλλων:

         - στην οικονομία της απασχόλησης, σύγκλισης, κοινωνικής ενσωμάτωσης.
    - στη διαμόρφωση της ανταγωνιστικής «οικονομίας της γνώσης και καινοτομίας» στον ευρωπαϊκό χώρο με ανάδειξη της εκπαίδευσης, καινοτομίας, έρευνας, τεχνολογίας σε βασικούς μοχλούς οικονομικής ανάπτυξης,

• Οι «Κινήσεις Πολιτών για τη Σοσιαλδημοκρατία» ανοίγουν τη συζήτηση με στόχο να καταλήξουμε σε μια Διακήρυξη Αρχών.

Ακολούθησαν οι εισηγήσεις του κ. Γεώργιου Τσοπάνογλου, για την κατάσταση στην  Ελλάδα και τις εξελίξεις στον  Ευρωπαϊκό Χώρος των δεξιοτήτων, του κ. Κώστα Κρεμαλή, για τα Επαγγελματικά Δικαιώματα των Τεχνικών Επαγγελμάτων στην ΕΕ και στη Χώρα μας και του κ. Γιάννη Οικονομίδη, για την  Πιστοποίηση Επαγγελματικών Προσόντων και τη σύνδεσή της με την αγορά εργασίας.

Επίσης έγινε μια παρέμβαση από τον εκπρόσωπο της ΕΣΕΕ κ. Δημήτρη Πρίφτη και πολλές τοποθετήσεις και ερωτήσεις στους εισηγητές από τους παριστάμενους.

Ο κ. Γεώργιος Τσοπάνογλου, Καθηγητής Κοινωνιολογίας της Εργασίας και των Επαγγελμάτων του Τμήματος Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου του Αιγαίου και Διευθυντής του Εργαστηρίου Κοινωνιολογίας της Εργασίας, Επαγγελμάτων με έμφαση τις νέες τεχνολογίες, που εισηγήθηκε το θέμα «Από τον κ. Η Ελλάδα και Ευρωπαϊκός Χώρος των δεξιοτήτων. European Qualification Area» επισήμανε ότι:

…Πριν μερικές μέρες κατατέθηκε η Έκθεση για την μεγάλη πυρκαγιά στο Μάτι, Αττικής με τους 100 νεκρούς το καλοκαίρι του 2018. Η έκθεση ανέφερε ότι υπάρχει μια πλειάδα φορέων, οργανισμών οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για την αντιμετώπιση για καταστροφικών κινδύνων. Πρόσφατη πάλι έρευνα του ΕΚΚΕ ανέφερε ότι ο πληθυσμός της χώρας μειώνεται ταχύτατα με δραματικές επιπτώσεις για το μέλλον της. Η ανεργία στην χώρα μας είναι η υψηλότερη στην ΕΕ και ο αριθμός της νεανικής ανεργίας είναι σχεδόν ασύλληπτα υψηλός. Τα ποσοστά της φτώχειας είναι επίσης μεγάλα και ο αριθμός των επιστημόνων που ξενιτεύεται είναι πολύ μεγάλος (πέραν των 600.000 ).

Στην ουσία έχουμε μια δραματική αιμορραγία ανθρώπινου δυναμικού, ενώ ταυτόχρονα μεγάλοι τομείς δραστηριότητας όπως η αγροτική οικονομία, ο τουρισμός, ο πολιτισμός περιβάλλον, οι μεταφορές, οι νέες τεχνολογίες, οι υπηρεσίες στους τομείς που προαναφέραμε, έχουν δυσκολία να αντιμετωπίσουν τις ανάγκες σε εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό. Περιττό να πούμε ότι οι φορείς αυτοί δεν συνεργάζονται μεταξύ τους, όπως π.χ.  τα τρόφιμα με το  τουρισμό, η βιομηχανία με το τουρισμό και τις μεταφορές (προβλήματα δηλαδή  στην ανάπτυξη της αξιακής αλυσίδας).

Υπάρχουν προβλήματα γενικά στην ανάπτυξη της Εθνικής Αγοράς η οποία με τις πόλεις ως σημεία παραγωγής και διάθεσης συγκροτεί ένα ενιαίο σύστημα παραγωγής και κατανάλωσης το οποίο είναι πρωτεύον στην τωρινή κατάσταση της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας. Στα πλαίσια αυτού του συστήματος η χώρα μας δεν έχει Κτηματολόγιο, ενώ  η χωρική διάσταση είναι ουσιαστική προϋπόθεση για την εξέλιξη της Εθνικής Αναπτυξιακής διαδικασίας.

Αυτό που δεν είναι ευρέως γνωστό είναι ότι η ένταξή μας στην ΕΕ, η οποία έχει το Κοινωνικό Ταμείο, το οποίο είναι υπεύθυνο για τους ανθρώπινους πόρους (Επαγγελματική Κατάρτιση/ Εκπαίδευση, Αθλητισμός, Πολιτισμός, Παιδεία, Εργασία, Υγεία) αποτελεί πεδίο ευθύνης των Κρατών Μελών και ως εκ τούτου σε αυτούς επαφίεται η συγκρότηση του εκεί που λειτουργούν οι τοπικές κοινωνίες, δηλαδή στους δήμους και  τις τοπικές κοινότητες.

Παράλληλα η ΕΕ δημιούργησε υποδομές έρευνας και ανάπτυξης που στηρίζονται σε τρία Ερευνητικά Ιδρύματα (Δουβλίνο, Βερολίνο (αργότερα Θεσσαλονίκη) και Μπιλμπάο) τα οποία απευθύνονται στην ανάπτυξη της εργασίας, της κατάρτισης, των συνθηκών εργασίας, την εργονομία, την  υγεία και την ασφάλεια στην εργασία και φυσικά στην ανάπτυξη της δια βίου μάθησης (Ίδρυμα Θεσσαλονίκης), η οποία πλέον σήμερα κυριαρχεί ως δυναμική Εργασίας και Κατάρτισης στις περισσότερες χώρες που εφάρμοσαν της Διαδικασία της Λισσαβόνας κατά της Πτώχειας. Δηλαδή Εργασία και Εκπαίδευση είναι ένα διττό σύστημα.

Η Ελλάδα παρόλο που έχει στο έδαφος της το αντίστοιχο ίδρυμα, για την ανάπτυξη του Ενιαίου Χώρου των Πιστοποιημένων Επαγγελμάτων, είναι η μόνη χώρα που δεν έχει ολοκληρώσει  ένα Κατάλογο Επαγγελμάτων ο οποίος αποτελεί  έκφραση μιας σύνδεσης του εκπαιδευτικού τομέα με αυτός της Εργασίας.

Υπάρχει σημαντικό κενό μεταξύ της εκπαίδευσης και του χώρου των επαγγελμάτων στην χώρα μας. Πολλές σπουδές δεν συνδέονται οργανωτικά με τον χώρο της εργασίας και  της εφαρμογής. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ακόμη και τώρα δεν υπάρχουν οι αντίστοιχες κοινωνικές επιστήμες, πχ. η Κοινωνιολογία, η οποία αποτελεί μια επιστήμη αγνώστου πατρός και ταυτότητας γενικά. Δεν υπάρχει ουσιαστικά η προσέγγιση της Κοινωνιολογίας της Υγείας, της Οργάνωσης Εργασίας, των Επαγγελμάτων, Αστική Κοινωνιολογία ή/και  Δικαίου σε μια οργανωμένη μορφή συγκρότησης του Κοινωνικού Χώρου. Αυτό φαίνεται από την απουσία σχετικών Τμημάτων στα μεγάλα μας Εθνικά Πανεπιστήμια και Πολυτεχνεία (σε αντίθεση φυσικά με γειτονικές χώρες ,καθώς και  την Ισπανία ,την  Πορτογαλία, κλπ.). Το Δίκαιο όπως είναι και η Οικονομία δεν συνδέονται με αναφορά την Γενική Κοινωνία ,αλλά μόνο την ιδιωτική, γι αυτό και υπάρχει αυτή η Γενικευμένη Ανομία στα Πανεπιστήμια μας σήμερα. 

Η δόμηση ενός Καταλόγου Επαγγελμάτων αποτελεί μια ουσιαστική συγκρότηση ενός νέου Κράτους πέραν των παραδοσιακών προβλημάτων που είναι το πελατειακό σύστημα. Επομένως η ουσιαστική συγκρότηση ενός οργανωμένου συστήματος επαγγελμάτων αποτελεί για σήμερα τόσο σημαντικό θέμα όσο αποτελεί το σύστημα σήμανσης της κυκλοφορίας.. Η έλλειψη αυτού επιφέρει τις συγκρούσεις που έχουμε σήμερα. Η ανασφάλεια του μέλλοντος της εργασίας στην Ελλάδα οφείλεται και στις ελλιπείς υποδομές στην αγορά εργασίας. Γι΄ αυτό η πληροφόρηση στην αγορά εργασίας η προσφορά και η  ζήτηση, η σύνδεση των εθνικών και τοπικών πλεονεκτημάτων της χώρας με την εκπαίδευση, την έρευνα και τις εφαρμογές με βάση όχι τις γνωριμίες μόνο αλλά τις δεξιότητες και τις θέσεις εργασίας που είναι συνδεμένες με σχετικές περιγραφές και όχι γενικών καθηκόντων (όπως μπορούμε να διαπιστώσουμε στα στελέχη δημοτικών οργανισμών στους δήμους της χώρας) αποτελεί ύψιστο πολιτικό θέμα εκσυγχρονισμού.

Επομένως το θέμα είναι πρωτίστως θέμα πολιτικής επιστήμης και κοινωνιολογίας, αλλά στην προσέγγιση της συγκρότησης της διοίκησης και των υπηρεσιών για τους πολίτες (οι οποίες είναι παράξενες για χώρα της ευρωζώνης). Δεν διαθέτει η Πολιτεία επαρκείς πόρους επιστημονικά οργανωμένους για να ασχοληθεί με ένα τόσο σημαντικό θέμα. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι το πεδίο θα μείνει στην τωρινή του αμορφία. Η παγκοσμιοποίηση και κάποιοι άλλοι, που μπορεί  να είναι αυτοί που ...έφυγαν, θα βρούν  τρόπο να ξανάρθουν με κάποιο τρόπο. Εν το μεταξύ η αδύνατη κοινωνική συνοχή, η αύξηση της οργανωμένης αλλά και διάσπαρτης εγκληματικότητας και την ανάδυση ακραίων πολιτικών σχηματισμών δημιουργούν μια αστάθεια που νομίζουν ότι  αντιμετωπίζονται με τον γνωστό νομικό τρόπο της Αναθεώρησης του Εθνικού Συντάγματος. Η χώρα πρέπει να κατανοήσει τα προβλήματα της κοινωνικής αλλαγής η οποία έχει μπει μέσα και ανατρέπει το υφιστάμενο κατεστημένο σύστημα της εργασίας.

Χρειαζόμαστε νέα όργανα για να καταλάβουμε την νέα κοινωνία της εργασίας η οποία έχει ισχυρή δόση συμμετοχικότητας και συνεργασίας μιας και ξεκινά από τα κάτω.

Bottom-Up Social Entrepreneurship !

Ο  κ. Κων/νος Κρεμαλής - Διπλ. Χημικός Μηχανικός ΕΜΠ, Αντιπρόεδρος του ΠΣΧΜ και Μέλος τη Αντιπροσωπείας του ΤΕΕ που εισηγήθηκε το θέμα «Τα "Επαγγελματικά Δικαιώματα" των Τεχνικών Επαγγελμάτων στην Ε.Ε και στην χώρα μας» αναφέρθηκε λεπτομερώς στη βάση δεδομένων⁽¹⁾ που έχει δημιουργηθεί τελευταία από την ΕΕ με τη συνεργασία των Κρατών Μελών, αλλά χωρίς ενεργή συμμετοχή της χώρας μας και περιλαμβάνει εξαιρετικά χρήσιμα στοιχεία προς μελέτη και εξαγωγή συμπερασμάτων για τη ρύθμιση των επαγγελμάτων στη βάση επαγγελματικών προσόντων στα διάφορα Κράτη Μέλη.

Επισήμανε ότι ιδιαίτερα στα τεχνικά επαγγέλματα, απαραίτητο επαγγελματικό προσόν για την άσκηση μιας ή συναφών δραστηριοτήτων και ανεξάρτητα του επιπέδου εκπαίδευσης είναι η αποκτώμενη πείρα, που κυρίως λαμβάνεται υπόψη για την αυτόματη αμοιβαία αναγνώριση των επαγγελματιών των Κρατών μελών.

Επίσης τόνισε ότι στο επίπεδο των μηχανικών με ελάχιστα τα 4 έτη σπουδών, η κατοχύρωση, ιδιαίτερα στις βιομηχανικά ανεπτυγμένες χώρες, βασίζεται σε απονομή επαγγελματικού τίτλου από εξουσιοδοτημένους επαγγελματικούς φορείς, παρά σε αποκλειστική κατοχύρωση επαγγελματικών δραστηριοτήτων με την ευθύνη Κρατικών φορέων. Παράλληλα εφαρμόζονται συστήματα ελέγχου των Κανονισμών, Προδιαγραφών και Προτύπων που πρέπει να διέπουν τις βιομηχανικές και κατασκευαστικές δραστηριότητες, είτε από Κρατικούς φορείς, είτε από εξουσιοδοτημένους ιδιωτικούς και η ευθύνη των μηχανικών, που αναλαμβάνεται και ασφαλίζεται αποσκοπεί στην ικανοποίηση των κυρίων των δραστηριοτήτων από τα αποτελέσματα των ελέγχων.

Τέλος αναφέρθηκε στο νομοθετικό πλαίσιο της Γερμανίας για την οργάνωση της επαγγελματικής μεταδευτεροβάθμιας κατάρτισης, που ικανοποιεί τους μελλοντικούς επαγγελματίες, αφού τους παρέχει εφόδια να εργασθούν  είτε ως ελεύθεροι επαγγελματίες είτε ως στελέχη επιχειρήσεων με όρους που τους εξασφαλίζουν αξιοπρεπή και καρποφόρο επαγγελματική δραστηριότητα. Είναι το πλαίσιο στο οποίο βασίσθηκε η ανάπτυξη και η ανταγωνιστικότητα της Γερμανικής οικονομίας.

Αναφερόμενος στα κρατούντα στη χώρα μας:

·                     Επισήμανε την χρήση του αδόκιμου όρου «Επαγγελματικά δικαιώματα» αντί της «ρύθμισης των επαγγελματικών δραστηριοτήτων στη βάση επαγγελματικών προσόντων», ώστε να προκύπτει με σαφήνεια η ανάγκη αιτιολόγησης της ρύθμισης.

·                     Παρουσίασε περιληπτικά την εξέλιξη του θεσμικού πλαισίου για τα «επαγγελματικά δικαιώματα» των τεχνικών όλων των επιπέδων από τη δεκαετία του 1930 έως τις μέρες μας και στάθηκε ιδιαίτερα στα συντεχνιακά  δικαιώματα κατά τις αδειοδότησεις δόμησης κτιριακών έργων, ίδρυσης-λειτουργίας των βιομηχανιών και εγγραφής στα Μητρώα μελετητών-κατασκευαστών δημοσίων έργων.

·                     Επισήμανε την καθυστέρηση στην οργάνωση των τεχνικών επαγγελμάτων της μεταδευτεροβάθμιας επαγγελματικής εκπαίδευσης που άρχισε το 2014, αλλά και τις άσκοπες  Υπερρυθμίσεις που έχουν θεσμοθετηθεί ειδικά για τα επαγγέλματα του ηλεκτρολόγου, του ψυκτικού, του υδραυλικού, του εγκαταστάτη εξοπλισμού Φ.Α. και των συντηρητών της βιομηχανίας.

·                     Τόνισε τα χρονίζοντα προβλήματα και τις στρεβλώσεις που δημιουργούνται με την απονομή των επαγγελματικών δικαιωμάτων  στους διπλ. και πτυχιούχους Μηχανικούς στη βάση Ακαδημαϊκού και όχι Επαγγελματικού τίτλου και είναι ο συντεχνιασμός, η απαξίωση διπλωμάτων και οι δυσκολίες αναγνώρισης όσων Ευρωπαίων επιθυμούν να εργαστούν στη χώρα. Προβλήματα που δυναμιτίζουν και τροχοπεδούν την ανάπτυξη. Δυστυχώς το πρόσφατο ΠΔ 99/2018 προϊόν μνημονιακών δεσμεύσεων, με τίτλο «Ρύθμιση του επαγγέλματος του μηχανικού με καθορισμό των επαγγελματικών δικαιωμάτων ανά ειδικότητα», δεν επιλύει τα προβλήματα και έχει προκαλέσει κατάθεση δέκα αιτήσεων ακύρωσης στο ΣτΕ, από Επιστημονικούς Φορείς και Συλλόγους διπλ. Μηχανικών.

Ο κ. Κρεμαλής κατέληξε ότι βρισκόμαστε σε μεταβατικό στάδιο οργάνωσης του επαγγέλματος των μηχανικών της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, που πρέπει να γίνει με πιστή εφαρμογή των Ευρωπαϊκών Οδηγιών στη βάση των αρχών της επαγγελματικής ελευθερίας, της αναλογικότητας της ρύθμισης και των όρων του ανταγωνισμού.

 http://ec.europa.eu/growth/tools-databases/regprof/index.cfm?action=map

Ο κ. Γιάννης Οικονομίδης, Γραμματέας του Τομέα Δημόσιων Υποδομών & Μεταφορών του Κινήματος Αλλαγής που εισηγήθηκε το θέμα « H Πιστοποίηση των επαγγελματικών προσόντων και η σύνδεσή της με την αγορά εργασίας» επισήμανε ότι :

•     η πιστοποίηση είναι μια αναγκαιότητα στην πορεία εξέλιξης κάθε στελέχους, δεδομένου ότι στη διάρκεια της καριέρας αποκτώνται προσόντα και δεξιότητες τα οποία θα πρέπει να πιστοποιούνται.

•     Το θέμα της πιστοποίησης γνώσεων και δεξιοτήτων ή προσόντων των επαγγελματιών αποτελεί τη σημαντικότερη παράμετρο στην δια βίου εκπαίδευσης

•     Το διεθνές πρότυπο ΕΛΟΤ ΕΝ ISO/IEC 17024 είναι μια αποδεκτή προδιαγραφή για την πιστοποίηση προσώπων.

•     Τα Σχήματα Πιστοποίησης  θα πρέπει να ανήκουν στους φυσικούς τους ιδιοκτήτες που δεν είναι άλλοι από τους εκπροσώπους των κλάδων της οικονομίας.

Ο κ. Πρίφτης, εκπρόσωπος της Ελληνικής Συνομοσπονδίας Εμπορίου & Επιχειρηματικότητας (ΕΣΕΕ), στην παρέμβασή του χαιρέτησε την εκδήλωση και ευχαρίστησε εκ μέρους της ΕΣΕΕ για την πρόσκληση.

Στη συνέχεια, ο κ. Πρίφτης αναφέρθηκε σε ορισμένα ζητήματα, τα οποία αναφέρθηκαν στις προηγούμενες εισηγήσεις,  ως εξής:

-          Σε σχέση με τον κοινωνικό διάλογο, ενώ αυτός είναι ένα βασικό εργαλείο κοινωνικής ωρίμανσης των γενικότερων ρυθμίσεων, ωστόσο η πρακτική του εφαρμογή δείχνει ότι υπάρχει σημαντικό περιθώριο της βελτίωσης της αποτελεσματικότητάς του

-          Αναφορικά με το δυικό σύστημα εκπαίδευσης, ανέφερε το ιστορικό της μαθητείας στην Ελλάδα και τις πρόσφατες εξελίξεις στο πεδίο αυτό. Ακόμα, σημείωσε ότι, εκτός από την αναμφισβήτητη αξία της μαθητείας όσον αφορά την εκπαιδευτική της διάσταση, υπάρχει και η συζήτηση σχετικά με τη διάστασή της ως ενεργητική πολιτική απασχόλησης. Σε σχέση με αυτή, έχει προβληθεί ως δεδομένο ότι χώρες που διαθέτουν εκτεταμένα και καλά εγκαθιδρυμένα συστήματα μαθητείας, παρουσιάζουν χαμηλότερα ποσοστά νεανικής ανεργίας. Ωστόσο, δεν έχει γίνει απολύτως σαφές το κατά πόσον τα δύο αυτά γεγονότα συνδέονται άρρηκτα με όρους αιτίου-αιτιατού, ή το αποτέλεσμα (τα χαμηλά ποσοστά νεανικής ανεργίας δηλαδή) προκύπτει λόγω άλλων παραγόντων στις συγκεκριμένες χώρες.

-          Σχετικά με την πιστοποίηση προσόντων, ο κ. Πρίφτης υπογράμμισε ότι οι πιστοποιήσεις που έχουν γίνει δεν έχουν προκύψει τόσο από τις απαιτήσεις της αγοράς αυτής καθαυτής, όσο κυρίως από την απαίτηση συγχρηματοδοοτύμενων έργων κατάρτισης. Επίσης, ο κ. Πρίφτης υποστήριξε ότι δεν χρειάζεται απαραίτητα πιστοποίηση προσόντων για όλα τα επαγγέλματα σε όλες τις περιπτώσεις, παρά μόνον σε συγκεκριμένες ειδικότητες που είτε έχουν τεχνικό χαρακτήρα, είτε για συγκεκριμένους λόγους ζητείται σε κλάδους που έχουν εκ των πραγμάτων διεθνή διάσταση.

Στη συνέχεια  ο κ. Πρίφτης σύνδεσε το κεντρικό θέμα της εκδήλωσης με το ζήτημα της αναπαραγωγής της ειδικευμένης εργατικής δύναμης, σε όρους ποιότητας, ποσότητας και τύπους αυτής. Πιο συγκεκριμένα, υποστήριξε ότι θα πρέπει να ακολουθηθεί μια ορθολογική διαδικασία, η οποία αρχίζει με την ανακεφαλαίωση του περιεχομένου της εργασίας μέσω των επαγγελματικών περιγραμμάτων από τους κοινωνικούς εταίρους, τα οποία εκ των πραγμάτων έχουν ανάγκη από εμπλουτισμό και επικαιροποίηση, περνάει μέσα από διάφορα στάδια όπως η μεταγραφή σε όρους μαθησιακών αποτελεσμάτων, ο σχεδιασμός προγραμμάτων και η ενδεχόμενη πιστοποίηση προσόντων.

Τέλος, σε σχέση με το γενικότερο περιβάλλον της συζήτησης, ο κ. Πρίφτης έθεσε το ερώτημα για το κατά πόσον υπάρχει πραγματικά αναντιστοιχία δεξιοτήτων στην Ελληνική αγορά εργασίας, καθώς έχουν παρουσιαστεί κατά καιρούς δεδομένα και έρευνες που δεν οδηγούν πειστικά προς ένα συγκεκριμένο συμπέρασμα.

Τα κυριότερα συμπεράσματα της συζήτησης αυτής είναι τα εξής:

ü  Η εκπαίδευση και η οικονομία μετασχηματίζονται σε παγκόσμιο επίπεδο λόγω της  συνεχούς  ανάπτυξης της  κοινωνίας και της οικονομίας της γνώσης, της κυριαρχίας της  ψηφιακής τεχνολογίας και  της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, η οποία έχει δημιουργήσει ισχυρά νέα κίνητρα, για τα άτομα, προκειμένου να αναπτύξουν τις ικανότητές τους μέσω της εκπαίδευσης, για τις επιχειρήσεις αλλά και τα κράτη, προκειμένου να συμβάλλουν στην προσπάθεια μετασχηματισμού της γνώσης σε καινοτομία και παραγωγικότητα.

ü  Η αγορά εργασίας στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, της ψηφιακής επανάστασης και της οικονομίας της γνώσης αλλάζει με μεγάλη ταχύτητα. Η τεχνολογική πρόοδος καταργεί τις θέσεις εργασίας που απαιτούν συνήθεις χειρωνακτικές και γνωστικές δεξιότητες, ενώ δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας που απαιτούν ψηφιακές δεξιότητες, καθώς και προσωπικές συμπληρωματικές κοινωνικές και συναισθηματικές δεξιότητες και αξίες , όπως η δημιουργικότητα, η ενσυναίσθηση, η συνεργατικότητα, η προσαρμοστικότητα, η κριτική σκέψη,η επικοινωνία κλπ, (soft-skills),που επιτρέπουν στους εργαζομένους να προσαρμόζονται στις καινοτομικές αλλαγές στην εργασία τους και να προοδεύουν μέσα από αυτές.

ü  Η Νέα Οικονομία δε βασίζεται στην ποσότητα, αλλά στην ποιότητα. Είναι ο συνδυασμός των γνώσεων και της συνεργασίας, η εξειδίκευση, η δικτύωση των επιχειρήσεων, η δημιουργία αλυσίδων αξίας, που χτίζουν πάνω στα παραδοσιακά συγκριτικά πλεονεκτήματά μας (πολιτισμό, τουρισμό, αγροδιατροφή), που δημιουργούν νέα αξία, που εξάγουν, μετασχηματίζουν παραδοσιακούς κλάδους, δημιουργούν νέα επαγγέλματα και νέο πλούτο.
Είναι η λειτουργική καινοτομία, που κάνει μικρές χώρες να πρωταγωνιστούν σε τομείς όπως το ηλεκτρονικό εμπόριο, η σύγχρονη δημόσια διοίκηση, ο ήπιος τουρισμός, η πράσινη ενέργεια, η εκπαίδευση, η ρομποτική κ.ά.

ü  Υπάρχει ανάγκη διαμόρφωσης μιας ανταγωνιστικής «οικονομίας της γνώσης και καινοτομίας» με ανάδειξη της εκπαίδευσης, της καινοτομίας, της έρευνας, και της τεχνολογίας σε βασικούς μοχλούς οικονομικής ανάπτυξης,

ü  Τα συστήματα εκπαίδευσης οφείλουν να δίνουν στην οικονομία και την κοινωνία πτυχιούχους  με ισχυρές τεχνικές, επαγγελματικές και ειδικευμένες γνώσεις και λοιπές  δεξιότητες, ανεξάρτητα από τον τομέα σπουδών τους. Παρόλα αυτά στην Ελλάδα η σύνδεση της εκπαίδευσης και της έρευνας, που αποτελεί κρίσιμο παράγοντα για την  αναπτυξιακή πορεία μιας χώρας, είναι σε μεγάλο βαθμό απομονωμένη από την αγορά εργασίας.

ü  Υπάρχει  ανάγκη απόκτησης νέων δεξιοτήτων μετά την ολοκλήρωση της ανώτερης ή τεχνικής εκπαίδευσης ,δεδομένης της αυξανόμενης  μέσης  ηλικίας  του εργατικού δυναμικού με τη ραγδαία  εξέλιξη  της τεχνολογίας και της αγοράς εργασίας .

ü  Προκειμένου να εξασφαλιστούν οι  κατάλληλες δεξιότητες για την κάλυψη των σημερινών και μελλοντικών θέσεων εργασίας,  η παρεχόμενη κατάρτιση πρέπει να είναι υψηλής ποιότητας.  Οι πολιτικές που ακολουθούνται πρέπει να εξασφαλίζουν στους πολίτες την απόκτηση κατάλληλων γνώσεων, την αναγνώριση των δεξιοτήτων τους - ανεξάρτητα από το αν αποκτήθηκαν μέσω τυπικής κατάρτισης ή στο χώρο εργασίας - και την έγκαιρη πρόσβαση στην απαιτούμενη κατάρτιση.

ü  Στη Ελλάδα  παρατηρείται μείωση των διαθέσιμων ανθρώπινων πόρων , για την επιστήμη και την τεχνολογία, καθώς οι περικοπές για την  εκπαίδευση και την έρευνα έχουν οδηγήσει πολλούς ερευνητές σε πρόωρη συνταξιοδότηση, ενώ σημαντικός αριθμός νέων επιστημόνων έχει οδηγηθεί εκτός της χώρας (brain drain). Από το 2008 έως το 2016 υπολογίζεται ότι περισσότεροι από 450.000 Έλληνες αναζήτησαν εργασία εκτός Ελλάδος, με υψηλό μορφωτικό επίπεδο (53% κάτοχοι μεταπτυχιακού τίτλου, 20% πτυχιούχοι, 8% διδάκτορες), με μικρή σχετικά ηλικία (50% κάτω από 35 ετών),με ανυπολόγιστο και σε μεγάλο βαθμό αθέατο κόστος, το οποίο υπονομεύει σημαντικά τις δυνατότητες ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας.