Οι πρώτες σκέψεις πριν την τελική διαμόρφωση για δημοσίευση:
1) Η κατάσταση στην αγορά εργασίας;
Θα έλεγα ότι αυτή τη στιγμή η κατάσταση στην αγορά εργασίας μοιάζει με σχοινοβασία σε τεντωμένο σχοινί. Οι ισορροπίες είναι λεπτές και πρέπει όλοι να είμαστε ιδιαιτέρως προσεκτικοί και επιμελώς προετοιμασμένοι για κάθε ενδεχόμενο. Θα πρέπει να επικεντρωθούμε στη διασφάλιση κάθε πλευράς και ιδιαίτερα της πιο αδύνατης όσο περισσότερο γίνεται, για να είναι και οι απώλειες όσο το δυνατό λιγότερο αισθητές.
2) Οι συνήθεις παραβάσεις της εργατικής νομοθεσίας;
Είναι ένα ρίσκο το να πούμε αυτή τη στιγμή ότι μια παράβαση είναι συνηθέστερη από τις άλλες. Σίγουρα ξεχωρίζουν η μη καταβολή αποδοχών, απόλυση χωρίς αποζημίωση, οφειλές αποδοχών αδειών, εξαναγκασμός υπογραφής εξοφλητικών αποδείξεων και καταβολή μικρότερου ποσού, παραβίαση ωραρίου, απασχόληση σε μέρα ανάπαυσης ή και στο χώρο της υγείας και ασφάλειας μη απασχόληση Τεχνικού Ασφαλείας και Ιατρού Εργασίας –όπου απαιτείται- μη χορήγηση Μέσων Ατομικής Προστασίας, μη ύπαρξη ολοκληρωμένης Γραπτής Εκτίμησης Επαγγελματικού Κινδύνου ή μη ύπαρξη μετρήσεων βλαπτικών παραγόντων κ.ά Γενικότερα, όμως, η κατάσταση παρουσιάζει μία ρευστότητα που καλούμαστε καθημερινά να αντιμετωπίσουμε και να περιορίσουμε. Η Επιθεώρηση Εργασίας είναι ένας ελεγκτικός μηχανισμός, βρισκόμενος σε διαρκή ετοιμότητα 24 ώρες το 24ωρο και τώρα πια με την πανελλήνιας εμβέλειας τηλεφωνική γραμμή καταγγελιών, το 15512, το οποίο λειτουργεί από τις 9 το πρωί έως τις 9 το βράδυ, ο κάθε εργαζόμενος μπορεί να προσφύγει ανά πάσα ώρα και στιγμή, επωνύμως ή ανωνύμως σε εμάς προκειμένου να επιληφθούμε της καταγγελίας του.
3) Εργασιακός μεσαίωνας
Η καταφυγή σε υπερβολικές και εκκωφαντικές εκφράσεις είναι βέβαιο ότι δεν εξυπηρετεί σε τίποτε άλλο πέραν της δημιουργίας εντυπώσεων, οι οποίες τις περισσότερες φορές δρουν αρνητικά. Η ρεαλιστική αντιμετώπιση των πραγμάτων, η τοποθέτησή τους στις σωστές διαστάσεις, χωρίς εξωραϊσμούς, στρογγυλέματα, αλλά και ακρότητες είναι ο τρόπος που θα αυτοκαθοριστούμε και έναντι των εξελίξεων. Συνεπώς, το να μιλήσω για εργασιακό μεσαίωνα δεν έχει να προσθέσει κάτι. Σίγουρα μιλάμε για μια δεινή κατάσταση με πολύ άσχημες προεκτάσεις, αυτό που προέχει, όμως, είναι να ξεφύγουμε της μεμψιμοιρίας, να ανασκουμπώσουμε τα μανίκια και να δουλέψει ο καθένας στο χώρο του και όλοι μαζί συνολικά για την αναστροφή της κατάστασης.
4) Οι περισσότεροι εργοδότες καθυστερούν να πληρώσουν δεδουλευμένα;
Τα μηνύματα που έρχονται είναι ότι κάθε μέρα δυσκολεύουν τα πράγματα. Και είναι λογικό καθώς η αγορά βρίσκεται σε κρίση και σε μια κρίση οι καταστάσεις είναι δύσκολο να μην εκτραπούν. Φυσικά υπάρχουν και οι περιπτώσεις εκείνων των εργοδοτών, που στην αναμπουμπούλα χαίρονται και χωρίς να αντιμετωπίζουν ουσιαστικό πρόβλημα δεν είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους. Εμείς είμαστε εδώ για να καταστήσουμε σαφές ότι η «χαρά» αυτή δεν θα διαρκέσει! Οι εργαζόμενοι είναι ένα κοινωνικοικονομικό υποσύνολο που πρέπει να υποστηριχθεί ιδιαιτέρως μέσα σε αυτή τη ροή των αλλαγών, προκειμένου τουλάχιστον όσα δικαιώματα είναι κατοχυρωμένα και διατηρούνται σε θεσμικό επίπεδο να είναι απολύτως διασφαλισμένα στην καθημερινή πρακτική.
5) Συνηθισμένο φαινόμενο αποτελούν και οι απλήρωτες υπερωρίες.
Όπως είπα τα προβλήματα είναι υπαρκτά και είναι μεγάλα. Δυστυχώς η αγορά έχει αγριέψει και όσο και αν δεν θέλουμε να επιτείνουμε το αρνητικό κλίμα δεν προτιθέμεθα να στρουθοκαμηλίσουμε. Είναι γεγονός ότι και τα δεδουλευμένα καθυστερούν και οι υπερωρίες δεν πληρώνονται και τα ωράρια πιέζονται και η κατάσταση γενικότερα είναι πιεστική. Οι απλήρωτες υπερωρίες είναι κατ’ ουσίαν μία έκφραση του φαινομένου της αδήλωτης εργασίας. Όλα αυτά μας κάνουν –και μιλώ εκ μέρους της Επιθεώρησης Εργασίας- να «φορτσάρουμε», να δίνουμε μια καθημερινή μάχη και να έχουμε μάτια και αυτιά ορθάνοιχτα για να προασπίσουμε τα δικαιώματα των εργαζομένων και των υγιώς σκεπτόμενων και ενεργούντων εργοδοτών.
6) Η ανασφάλιστη εργασία;
Το θεριό της παραοικονομίας! Αν δεν μπορέσουμε να πατάξουμε την ανασφάλιστη εργασία το στοίχημα έχει χαθεί. Έχουν υπάρξει νομοθετικές παρεμβάσεις, έχει εντατικοποιηθεί ο έλεγχος, γενικώς έχει υπάρξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την καταπολέμηση αυτού του αιμορραγικού για την οικονομία φαινομένου. Το ειδικό επιχειρησιακό σχέδιο για την πάταξη της αδήλωτης εργασίας θα πρέπει να υποστηριχθεί από όλους. Κυρίως, όμως, θα πρέπει να αλλάξουν νοοτροπίες και πρακτικές που οδηγούν σε εφήμερα κέρδη και μακροχρόνιες πληγές. Για να είμαι απολύτως ειλικρινής κατανοώ την προσπάθεια καθενός να βγάλει λίγα ή περισσότερα κέρδη σε μια εποχή δύσκολη. Αλλά έχω πειστεί ότι αν μπορούσαμε να μπούμε σε μια χρονομηχανή θα καταλαβαίναμε όλοι το πόσο δυσμενείς συνέπειες επιφέρει το φαινόμενο αυτό για όλους ταυτόχρονα και για τον καθένα ατομικά.
7) Οι 5 στις 10 νέες προσλήψεις με ευέλικτη εργασία;
Η ευέλικτη εργασία είναι μια διέξοδος για πολλούς εργοδότες και έχει εμφανιστεί μια κατά κόρον χρησιμοποίησή της. Η νομοθεσία, βεβαίως, προβλέπει και προϋποθέσεις και χρονικά όρια για την εφαρμογή της ευέλικτης εργασίας, αλλά δυστυχώς δεν τηρούνται πάντα. Θα πρέπει να αντιληφθούμε άπαντες ότι η κάθε είδους κατάχρηση είναι μια κινούμενη άμμος που δεν θ αργήσει να μας συμπαρασύρει. Θα πρέπει να υπάρχει μια σφαιρικότερη και ωριμότερη θεώρηση των δεδομένων και να κατανοήσουμε ότι υπάρχει μία κοινωνική αλυσίδα άρρηκτα συνδεδεμένη και αν ένας κρίκος της υποφέρει κάποια στιγμή οι επιπτώσεις θα επηρεάσουν και τους υπολοίπους. Δεν θα πρέπει κανείς να παραμένει αγκυλωμένος στο παρελθόν, αλλά δεν θα πρέπει και κανείς να είναι επιρρεπής σε επίπλαστους παραδείσους. Δεν πρέπει να καταδικάσουμε την ευέλικτη εργασία ως εναλλακτική μορφή εργασίας, αλλά δεν θα πρέπει και να την εξαθλιώσουμε μετατρέποντάς την από εξαίρεση σε εργασιακό κανόνα.
8) Οι εργοδότες απειλούν με απόλυση τους εργαζόμενους ώστε να συνάψουν με επαχθείς όρους ατομικές συμβάσεις εργασίας.
Και μόνο η χρήση της έννοιας απειλής είναι casus belli. Με απειλές και εκβιασμούς δεν πρόκειται ποτέ να ανακάμψουμε. Μόνο με ώριμη αντιμετώπιση των ζητημάτων από την πλευρά και των δύο συμβαλλόμενων –εργοδότη και εργαζόμενου- μπορεί να συγκεραστούν οι διαφοροποιήσεις και να υπάρξει έξοδος από το όποιο αδιέξοδο. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να ανεχθούμε ως Πολιτεία μειωτικές για τον εργαζόμενο καταστάσεις και θα είμαστε στο πλάι του με όλες μας τις δυνάμεις. Ωστόσο, θα πρέπει και οι εργαζόμενοι να αντιληφθούν τα δικαιώματά τους, να γνωρίζουν ποιες πόρτες μπορούν να χτυπήσουν για να βρουν το δίκιο τους, να έχουν ενεργό συμμετοχή στην εξυγίανση της αγοράς εργασίας και να μην υποθάλπουν συμπεριφορές και λογικές απαράδεκτες. Και θα πρέπει να γνωρίζουν καλά και τις εναλλακτικές που διαθέτουν, αποφεύγοντας a priori τη δαιμονοποίησή τους και φιλτράροντας το τι είναι περισσότερο συμφέρον για τους ίδιους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι Ειδικές Επιχειρησιακές Συμβάσεις, που ενώ στην αρχή σόκαραν την κοινή γνώμη, σιγά σιγά και με την ωρίμανση των συνθηκών, γίνεται αντιληπτό ότι σε συγκεκριμένες περιπτώσεις είναι προτιμητέα μια συνολική ρύθμιση με όρους και κανόνες, παρά η καταφυγή σε ατομικές συμβάσεις, σε απολύσεις ή και σε τελείως παράνομες διαδικασίες. Σε κάθε περίπτωση,, πρώτος υπόλογος παραμένει και θα εξακολουθήσει να παραμένει πάντα το Κράτος, οι ελεγκτικοί του μηχανισμοί και οι θεσμοί απονομής δικαιοσύνης.
9) Τα λουκέτα βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη.
Η ημερήσια διάταξη εμπεριέχει μία σειρά προβλημάτων, ένα εκ των οποίων είναι και η παρασιτική οικονομία και το πώς αυτή εκδηλώνεται. . Εδώ ακριβώς είναι που υπεισέρχεται ο εξισορροπητικός ρόλος της Επιθεώρησης Εργασίας, που θα πρέπει να διακρίνει την ουσία του προβλήματος, να ζυγίσει τις παραμέτρους και να εφαρμόσει το νόμο με ουσιαστική δικαιοσύνη και ισότητα, ώστε να μην κινδυνεύει η βιωσιμότητα των επιχειρήσεων, αλλά και να μην εξαθλιώνεται ο εργαζόμενος. Γενικά, η υπερδιόγκωση της αγοράς εργασίας συνέβαλε στη διαμορφούμενη πραγματικότητα, όμως ο καιρός της μη φειδωλής επιχειρηματικότητας παρήλθε και τώρα θα πρέπει να έχουμε ουσιαστική ωρίμανση της αγοράς εργασίας. Από την άλλη η Κυβέρνηση θα πρέπει σύντομα να βρει τον τρόπο να συγκρατήσει τον οικονομικό μαρασμό των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, που είναι και ο κύριος οικονομικά δραστηριοποιημένος όγκος στη χώρα μας.
Η ημερήσια διάταξη εμπεριέχει μία σειρά προβλημάτων, ένα εκ των οποίων είναι και η παρασιτική οικονομία και το πώς αυτή εκδηλώνεται. . Εδώ ακριβώς είναι που υπεισέρχεται ο εξισορροπητικός ρόλος της Επιθεώρησης Εργασίας, που θα πρέπει να διακρίνει την ουσία του προβλήματος, να ζυγίσει τις παραμέτρους και να εφαρμόσει το νόμο με ουσιαστική δικαιοσύνη και ισότητα, ώστε να μην κινδυνεύει η βιωσιμότητα των επιχειρήσεων, αλλά και να μην εξαθλιώνεται ο εργαζόμενος. Γενικά, η υπερδιόγκωση της αγοράς εργασίας συνέβαλε στη διαμορφούμενη πραγματικότητα, όμως ο καιρός της μη φειδωλής επιχειρηματικότητας παρήλθε και τώρα θα πρέπει να έχουμε ουσιαστική ωρίμανση της αγοράς εργασίας. Από την άλλη η Κυβέρνηση θα πρέπει σύντομα να βρει τον τρόπο να συγκρατήσει τον οικονομικό μαρασμό των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, που είναι και ο κύριος οικονομικά δραστηριοποιημένος όγκος στη χώρα μας.
10) Ο εφιάλτης της ανεργίας;
Νομίζω ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει Έλληνας που να μην έχει στο στενό του περίγυρο έναν άνεργο και όλοι κατανοούμε ότι η ανεργία είναι η χειρότερη μάστιγα που μπορεί να πλήξει μια κοινωνία. Αλλά όσο περισσότερο επικίνδυνος είναι ένας εχθρός τόσο πιο δυναμική και άμεση πρέπει να είναι η ανταπάντησή μας. Σημασία έχει να μην καταθέτουμε τα όπλα. Σημασία έχει να είμαστε στις επάλξεις του αγώνα. Συστρατευμένοι και συναποφασισμένοι. Ότι δεν σε σκοτώνει εξάλλου σε κάνει πιο δυνατό!
11) Έρχονται και νέες ανατροπές στα εργασιακά από την τρόικα;
Οι απαιτούμενες ενέργειες για να στηριχθεί η ανταγωνιστικότητα έχουν γίνει και απλώς χρειάζονται και αυτές ένα στάδιο ωρίμανσης προκειμένου να φανούν οι καρποί τους,. Προσωπικά, θεωρώ ότι η αγορά εργασίας δεν αντέχει άλλες ανατροπές. Αυτό είναι απόρροια αφουγκρασμού της καθημερινότητας. Το αποτέλεσμα θα είναι δυσμενέστερο της υπάρχουσας κατάστασης αν συνεχιστεί η άσκηση πίεσης στην κοινωνία. Τώρα θα πρέπει να οριοθετήσουμε τις ήδη υπάρχουσες αλλαγές και να τις διαφυλάξουμε, χωρίς να κάνουμε μπαλώματα και χωρίς να αφήνουμε τρύπες ανοικτές. Το μεταρρυθμιστικό ενδιαφέρον θα πρέπει πλέον να στραφεί προς άλλη κατεύθυνση και να κλείνει σιγά σιγά αυτός ο κύκλος των εργασιακών ρυθμίσεων, που διατηρούμενος ανοικτός επιφέρει ανασφάλεια, η οποία είναι γενικότερα κακή σύμβουλος.
12. Ιδιαίτερη συζήτηση γίνεται για το ρόλο των σωματείων και των συνδικαλιστικών εκπροσώπων. Ποια είναι η άποψη που έχετε σχηματίσει εσείς από την εμπειρία σας;
Όπως όλοι οι θεσμοί και ο συνδικαλισμός περνάει μια κρίση, μια βαθειά κρίση, από την οποία μόνο κίνηση προς τα πάνω μπορεί πλέον να υπάρξει. Αν οι εργαζόμενοι οι ίδιοι δεν αποφασίσουν να ενεργοποιήσουν τη δύναμή τους και να δυναμώσουν τη φωνή τους δεν έχουμε και πολλά να περιμένουμε. Η αναδιάρθρωση του συνδικαλιστικού κινήματος πρέπει να προέλθει από τη βάση, προκειμένου να είναι πραγματική και ριζοσπαστική. Σαφώς πάντως χρειαζόμαστε ένα ισχυρό και υγιές συνδικαλιστικό κίνημα και η απαξίωση των συμμετεχόντων δεν μας αφήνει άμοιρους ευθυνών.
13) Η εκτίμηση σας για το μέλλον της οικονομίας;
Δεν υπάρχει νόημα εκτιμήσεων. Το μέλλον πρέπει να είναι καλύτερο από το παρόν και προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να δουλέψουμε όλοι. Με όλες μας τις δυνάμεις. Λίγα λόγια και πολλή δουλειά. Και δεν έχουμε το δικαίωμα να μην είμαστε ρεαλιστικά αισιόδοξοι. Όσο μπορούμε να αγωνιζόμαστε, μπορούμε και να αισιοδοξούμε. Αρκεί να έχουμε μάθει –και πιστεύω ότι έχουμε μάθει- από τα λάθη του παρελθόντος. Αν μη τι άλλο οφείλουμε στα παιδιά μας να παλέψουμε για ένα καλύτερο αύριο. Εξάλλου χαμένος αγώνας είναι ο αγώνας που δεν δίνεται!
14) Ποια θεωρείτε ότι είναι η καίρια απάντηση στην υπάρχουσα κατάσταση;
Η μόνη καίρια απάντηση μπορεί να είναι η στοχευμένη ανάπτυξη. Ανάπτυξη όμως ουσιαστική, καλά δομημένη, συντονισμένη, οραματική, πράσινη. Η πατρίδα μας χρειάζεται ένα σχέδιο με αρχή, μέση και τέλος. Εκτός από τους δημοσιονομικούς στόχους χρειάζεται ένα συγκεκριμένο αναπτυξιακό πρόγραμμα, καθώς και πρωτοβουλίες για τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής. Θα πρέπει να δομηθεί ένα ευρύτερο πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης, διοικητικής αναμόρφωσης, κοινωνικής μεταρρύθμισης και πολιτικού εκσυγχρονισμού. Οι επενδύσεις και η πράσινη ανάπτυξη στη νέα διαμορφούμενη κατάσταση θα πρέπει να ισορροπήσουν το επενδυτικό έλλειμμα της χώρας και να γίνουν εφαλτήριο για μια νέα εποχή δημιουργίας, απαλλαγμένη από τα βαρίδια του χθες. Είναι βέβαιο ότι βγαίνοντας από ένα μακρύ τούνελ, το φως που διαδέχεται το σκοτάδι είναι εκτυφλωτικό και θα πρέπει να λάβουμε τα κατάλληλα μέτρα για να μην μας τυφλώσει, η λάμψη και η ορμή που θα αποπνέουν τα έργα μας.
15) Η έλλειψη προσωπικού στο ΣΕΠΕ;
Μεγάλο αγκάθι αλλά και μεγάλη πρόκληση! Σε μια εποχή όπου το ΣΕΠΕ καλείται να καταστεί ο απόλυτος συμπαραστάτης του εργαζομένου και να επιλύσει μία σειρά προβλημάτων γεφυρώνοντας χάσματα και τιμωρώντας παράνομες συμπεριφορές και επαχθείς νοοτροπίες σημειώνεται, λόγω των γνωστών συγκυριών, μια έντονη αποστελέχωσή του. Όμως, το παλεύουμε! Με μετατάξεις, αποσπάσεις και με όποια άλλη πρακτική λύση μπορούμε να σκεφτούμε. Ταυτόχρονα προωθούμε την πλήρη μηχανοργάνωση, η οποία θα αποδεσμεύσει προσωπικό από γραφειοκρατική δύναμη. Και φυσικά θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για πλήρη στελέχωση. Εξάλλου, υπάρχει και η μνημονιακή δέσμευση για πλήρη στελέχωση με εξειδικευμένο προσωπικό και αυτό έχει ληφθεί υπ’ όψιν ώστε να μπούμε σε προτεραιότητα.
16) Το υπό ψήφιση νομοσχέδιο για την αναδιάρθρωση του ΣΕΠΕ
Η ψυχή του ΣΕΠΕ είναι πρώτα απ’ όλα οι ίδιοι οι επιθεωρητές του. Αυτοί τροφοδοτούν το έργο του και αυτοί αντιμετωπίζουν τις καθημερινές δυσκολίες. Υπήρξε κοινή διαπίστωση ότι το ΣΕΠΕ χρειαζόταν μια τονωτική ένεση, τόσο σε πρακτικό όσο και σε ψυχολογικό επίπεδο. Αυτή τη στιγμή το νομοσχέδιο βρίσκεται στην τελική ευθεία. Το κατά πόσο θα επιφέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα είναι κάτι που θα κριθεί στην πράξη. Όμως, τελικά από την καθημερινή εμπειρία μου στη θέση του Ειδικού Γραμματέα του ΣΕΠΕ έχω κατανοήσει ότι πολύ λιγότερο μετράει ο τύπος και πολύ περισσότερο η ουσία. Και η ουσία του ΣΕΠΕ βρίσκεται στους ανθρώπους τους, σε αυτούς πρέπει να επενδύσουμε και αυτούς πρέπει να εμπιστευτούμε.
17) Τι προβλέπει το νομοσχέδιο για τους παραβάτες εργοδότες
Είναι σαφές ότι πρωταρχικός στόχος είναι η πλήρης εφαρμογή της νομοθεσίας και η εξάλειψη των παραβατικών συμπεριφορών. Η γενικότερη φιλοσοφία, πέραν του νομοσχεδίου, είναι να υπάρξει αυστηροποίηση των ποινών και αντικειμενικοποίησή τους. Αυτό είναι το βασικό που πρέπει να συγκρατήσουμε . Γιατί αυτό που στοχεύουμε είναι να γίνει κατανοητό ότι «τα ψέματα τελείωσαν». Δεν μπορείς για παράδειγμα να παραβιάζεις συστηματικά και κατάφορα εργασιακά δικαιώματα και να μη βρίσκεσαι αντιμέτωπος με διακοπή λειτουργίας της επιχείρησης. Ούτε να επικαλείσαι συνέχεια και αδιαλείπτως τις ίδιες προφάσεις για την ασυνέπειά σου και να παραμένεις ατιμώρητος ή έστω ημιτιμωρούμενος! Πρόκειται περί μίας σύνολης θεώρησης των πραγμάτων, που έτσι και αλλιώς προσπαθούμε να γίνει εφαρμοστέα στην καθημερινότητα. Από εκεί και πέρα, επισημαίνω και πάλι, ότι η ουσιαστική αλλαγή πρέπει να προέλθει από την ίδια την κοινωνία. Αν η κοινωνία μετουσιώσει μέσα της ποιο είναι το πραγματικό συνολικό όφελος, η νομοθέτηση θα είναι μια περιττή διαδικασία.
18) Ενάμιση χρόνος ως επικεφαλής του ΣΕΠΕ τι θεωρείτε ότι έχετε επιτύχει; Τι είναι αυτό που ξεχωρίζει;
Η αυτοκριτική είναι μια καθαρά εσωτερική υπόθεση και είναι δύσκολο δημοσίως κάποιος να πει έκανα εκείνο ή το άλλο. Ωστόσο, θεωρώ ότι αυτό που είχα ως πρώτο στόχο, να φέρω τον πολίτη κοντά στο ΣΕΠ, έχει επιτευχθεί. Νομίζω ότι το ΣΕΠΕ έχει αρχίσει να καταλαμβάνει τη μερίδα που δικαιούται στη συνείδηση της κοινωνίας. Αλλά και στη συνείδηση των επιθεωρητών θέλω να πιστεύω ότι έχει υπάρξει μια αναβάθμιση. Άσχετα από ενδεχόμενες διαφωνίες γίνεται αντιληπτό από όλους ότι υπάρχει μια προσπάθεια να μετεξελιχθεί το ΣΕΠΕ σε ένα σύγχρονο και πολλά υποσχόμενο φορέα. Η διαχειριστική επάρκεια που έχουμε αποκτήσει και ο αγώνας μας για ένταξη στην ψηφιακή εποχή πολύ σύντομα θα αποδώσει καρπούς, που πρώτοι απ’ όλους θα γευτούν οι ίδιοι οι επιθεωρητές για τους οποίους γνωρίζω ότι ανεβαίνουν τον δικό τους καθημερινό γραφειοκρατικό Γολγοθά, χωρίς να βαρυγκωμούν. Αλλά και τα νούμερα των ελέγχων και τα αποτελέσματα αυτών δείχνουν ότι αντιστεκόμαστε σθεναρά στη γενικότερη κάμψη. Το ΣΕΠΕ γίνεται κάθε μέρα πιο εξωστρεφές, πιο δυνατό, πιο αποτελεσματικό. Έχουμε επιτύχει να είμαστε ανάχωμα σε μια εποχή ισοπέδωσης. Θέλει κόπο, θέλει τρόπο, αλλά κυρίως θέλει αποφασιστικότητα.
19) Η δημόσια διοίκηση θεωρείτε ότι επιδέχεται εκσυγχρονισμού;
Είμαι πεπεισμένος ότι η εφαρμογή των υπηρεσιών τεχνολογίας, πληροφορικής και επικοινωνιών είναι το κλειδί που θα ξεκλειδώσει τον κοιμώμενο γίγαντα, τη δημόσια διοίκηση, και θα απελευθερώσει όλες τις δυνάμεις της. Η τυποποίηση των διαδικασιών, η διοίκηση μέσω στόχων, η χρήση των ψηφιακών μέσων είναι τα εργαλεία εκείνα πάνω στα οποία μπορούμε, και οφείλουμε, να οικοδομήσουμε μια νέα διοίκηση, η οποία θα εξαργυρώσει τις εμπειρίες του παρελθόντος, θα αποτινάξει τα όποια βαρίδια και θα βγει προς την κοινωνία με ένα νέο πρόσωπο, που θα εμπνέει τον πολίτη αισιοδοξία και εμπιστοσύνη.
20) Ειδικός Γραμματέας Επιθεώρησης Εργασίας, Διδάκτορας Χημείας και π. Πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Χημικών, Αξιωματικός Πυροσβεστικού Σώματος, Πρωταθλητής Πάλης. Ποια είναι τελικά η ταυτότητα που σας εκφράζει περισσότερο;
Οι τίτλοι και οι ταυτότητες δεν έχουν τόση σημασία. Σημασία έχει το να παλεύεις σε όποιον στίβο μπαίνεις κάθε φορά. Και σημασία έχει επίσης να αποταμιεύεις γνώσεις και εμπειρίες και να τις εκταμιεύεις στην κατάλληλη στιγμή και προς το κοινό όφελος. Ίσως τελικά αυτή τη λογική του αγώνα μέχρι τέλους να την έχω αποκομίσει από τα χρόνια της πάλης. Εξάλλου μια πάλη είναι η ζωή. Και πρέπει να ξέρεις να χάνεις, να κερδίζεις, αλλά κυρίως να παίζεις με βάση τους κανόνες και κόντρα σε κάθε προγνωστικό. Αυτό είναι που τουλάχιστον προσπαθώ να διδάξω στα δικά μου παιδιά να πράττουν στη ζωή τους. Τίποτε δεν είναι απλό, τίποτε δεν είναι εύκολο, τίποτε δεν είναι τυχαίο. Πιστεύω ότι με όραμα, πίστη, νέες ιδέες, οργανωμένη προσπάθεια, δουλειά και επιμονή επιτυγχάνονται τα αποτελέσματα. Γιατί τελικά πιστεύω ότι, όπως έλεγε ο Οδυσσέας Ελύτης, «….η μοίρα μας παρόλα αυτά βρίσκεται στα χέρια μας.»
